Hoe blik je op je loopbaan terug?
"In de eerste plaats: dankbaar. Trevor gaf me de tijd om te groeien in mijn job. En onder de collega's was de sfeer altijd opperbest. Met heel wat eigenaars heb ik een solide band opgebouwd, gebaseerd op respect en vertrouwen. Zoiets moet je verdienen. Dus ben ik daar ook wel trots op. Zakelijk zijn we bijna verviervoudigd: van 40 gebouwen naar 150 gebouwen. Dit deden we gestaag, langzaam maar zeker. Ons team werd aangevuld met capabele mensen, waardoor de workload altijd draaglijk bleef. En waardoor de kwaliteit van onze service niet in het gedrang kwam."
De job van syndicus is wel heel wat complexer geworden.
"Zeer zeker. Meer regels, meer wetten. Vroeger konden we een boekjaar neerleggen op enkele velletjes A4-papier. Nu is daar een heel dik PDF-bestand voor nodig."
Voor je vertrok, zorgde je nog voor opvolging.
"Inderdaad. Een jaar lang heb ik met Lin Cleeren zij-aanzij gewerkt. Lin is een topper. Veel mensen denken dat ze familie is van mij. Eigenaars zeggen "doe de groeten aan je
papa, hé!" (lacht) Maar voor alle duidelijkheid: we zijn niet gerelateerd. Maar we behoren beiden wel tot de Europefamilie, natuurlijk!" (knipoogt)
En nu... niet bang voor het grote, zwarte gat?
"Absoluut niet. Plannen zat. Meer tijd voor kinderen en kleinkinderen. Tegelijk wil ik mijn bucket list met reisbestemmingen verder afwerken. Man, man, man, tijd tekort!" (lacht)