De definitie als uitgangspunt
Het Vlaams Logiesdecreet definieert een toeristisch logies als volgt: “elke constructie, inrichting, ruimte of terrein, in eender welke vorm, dat aan een of meer toeristen tegen betaling de mogelijkheid tot verblijf biedt voor een of meer nachten, en dat wordt aangeboden op de toeristische markt”. ‘Eender welke vorm’ is daarbij belangrijk. Het betekent dat alle locaties, gebouwen en faciliteiten waar gelogeerd kan worden onder het toepassingsgebied van het Logiesdecreet vallen. Dus niet alleen hotelkamers, vakantiewoningen of B&B’s, maar ook kampeerplaatsen, boomhutten of glampingtenten.
Uitzondering op basis van betaling
Wanneer is het Vlaams Logiesdecreet dan niet van toepassing? Als een toeristisch logies gratis wordt aangeboden. De betaling is namelijk een onderscheidend criterium. Mogen gasten dus logeren zonder te betalen, dan gelden de regels van het decreet niet.
Minstens één nacht
Nog een onderscheidend criterium: de verhuur moet minstens voor één nacht zijn. Kamers of woningen die per uur worden verhuurd vallen bijgevolg buiten de scope van het Logiesdecreet. De ondergrens van de verhuurperiode is dus één nacht, een bovengrens is er niet echt. Algemeen wordt ervan uitgegaan dat het Logiesdecreet niet langer van toepassing is van zodra er voor meer dan een jaar wordt verhuurd.
Logies zonder publiciteit
Nog een onderdeel uit de definitie is dat het toeristisch logies op de toeristische markt moet worden aangeboden. ‘Aanbieden’ betekent in dit geval ‘openbaar aanbieden’ en daar hoort nu eenmaal publiciteit bij. In het andere geval – wanneer het logies wordt verhuurd zonder dat er ergens, online of offline, reclame voor wordt gemaakt – is het Logiesdecreet niet van toepassing. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer een vakantiewoning uitsluitend wordt verhuurd aan familieleden, kennissen en vrienden, zonder dat er info over het verblijf te vinden is op een website of in een brochure.
Bijkomende uitzonderingen
Naast de uitzonderingen op basis van de definitie uit het Vlaams Logiesdecreet zijn nog een aantal verblijfsmogelijkheden uitgesloten. Denk aan festivalterreinen (en de campings errond), jeugdverblijfcentra in het kader van Toerisme voor Allen, bivakzones en kampen van jeugdbewegingen op kampterreinen en in (of naast) jeugdlokalen.
Conclusie
Het Vlaams Logiesdecreet is van toepassing op het overgrote deel van toeristische logies, behalve wanneer die gratis worden aangeboden, zonder dat er publiciteit voor wordt gevoerd of de verhuurperiode korter is dan één nacht.